عرق سگی
جلسه راس ساعت صفر در مکان نامعلومی آغاز شد و من که... قبل از ورود به جلسه توی پارکینگ با خودروی کوپه ی خودم ایستاده بودم تا بلکه کمی فخر بفروشم با صحنه ی عجیبی روبرو شده بودم و شوکه و گیج و مات و مبهوت روانه ی جلسه شده و با پرسش های بی پاسخی مواجه بودم. مثل اینکه چرا منشی جلسه با یه هلیکوپتر و بالگرد نظامی آمریکایی به اونجا اومده ؟ چرا آبدارچی جلسه یک پروفسور ژنتیک بوده؟ چرا فرد خوشامدگویی جلوی درب اصلی مدرک تحصیلی اش فوق تخصص بیماری های عفونی بود ؟ من اینجا چه میکنم؟ اینها که هیچ کدوم هم وزن من نیستند . من با مدرک کارشناسی از دانشگاه آزاد اسلامی ایران چرا به چنین جلسه ای دعوت شدم؟ این مکان در کدام سرزمین واقع شده؟ باید بیشتر تمرکز کنم. قبل اینکه چشمام رو ببندند و داخل استیشن سیاه سوارم کنند توی شهر شمالی خودم بودم و ساعاتی پیش از ربوده شون تماس های عجیبی با من گرفته شد که یک فرد با زبان فارسی منو تهدید کرد که نباید از خونه ای که درونش بودم خارج بشم چون قراره یورش بیارن و منو دستگیر کنند . من ازش پرسیدم چرا؟ جواب نداد و مداوم تکرار می‌کرد آیا من خالی شکل قلب زیر چشم چپ و روی گونه ام دارم و اسمم شهروز هست یانه؟ و من از ترس گفتم نه . ولی اون حتی میتونست منو ببینه چون رنگ زیر شلواری منو با گلهای قرمز و مارک جورجیا آرمنی رو اشاره کرد و حتی میدونست که دارم سرم رو میخارونم . منم ترسیدم و از خونه زدم بیرون ک بیخبر از اینکه اونها دقیقا چنین چیزی رو میخوان . و منتظرم هستند ، منو دزدیدند و من ساعات زیادی رو با چشم بسته از یک خودرو به خودروی دیگر منتقل میشدم . و بعد صدای فرودگاه و موتورهای جت . تمام مدت به مطالب منتشر کرده ی خودم در فضای مجازی فکر میکردم و اینکه آیا فتا منو گرفته ؟... خیلی احمقانه بود . چون کمپلت توی اشتباه بودم . ای کاش فتا گرفته بود چون نهایت امر میشدم ستار بهشتی . یا که احتمال قوی یه تعهدی میدادم و آزاد میشدم . لااقل هم وطن من بودند . ولی اینها داشتند اسرائیلی حرف می‌زدند. و می‌خندیدند توی آسمان و لای ابرها بودم که چشمام رو باز کردند و برام یک شامپاین باز کردند. ولی چون نمیفهمیدم معنای حرفاشون چیه ترجیح دادم ساکت بمونم . و اولین ک آخرین جمله ای که گفتم این بود که من وکیل میخوام. وای اونا خودشون سرتاپا خلافکار بودند . اونها که پلیس نبودند . بعد چرا کسی که پشت تلفن با من حرف زده بود فارسی حرف میزد؟ ولی اینها ابری eBry حرف می‌زنند . ساعتها در آسمان بودم و خلاصه خوابم برد و وقتی بیدار شدم که چرخ های جت شخصی به کف باند فرودگاه سابیده شد و جیغ سایش اون منو از خواب بیدار کرد . دستم رو باز کردند و محترمانه راهنمایی کردن من مشکل داشتم خیلی ضروری هم مشکل داشتم و بجای خروج از جت به سمت انتهای رفتم ولی هیچ اتاقکی بعنوان سرویس بهداشتی درونش نبود . جا خوردم . پس چرا توی فیلم ها همه هواپیماها آخرشون سرویس بهداشتی داره و به هر دلیلی هم شده از داخلش تصاویری توی جریان فیلم میزارن . به هر عنوان یا طرف میره سیگار بکشه یا میره مواد بکشه و یا میره تماس بگیره و یا هرچی..... اما اینجا چنین چیزی صدق نمی‌کرد واقعا که.... واسه مالک این جت شخصی متاسفم . احمق این همه پول دادی بعد رفتی یه هواپیمایی خریدی که دستشویی نداره ؟... آخه احمق جان چطور نمیدونی مهم ترین قسمت هر دستشویی اول دستشویی هست بعد کابین خلبان . واقعا که..... جت رو بهت انداختن . خلاصه بجای فرودگاه شلوغ و پر هرج و مرج خودمو کنار باند فرود کوچکی بین ساحل و شمشاد ها پیدا کردم . انگار یه جزیره باشه. هیچ گمرگ و پلیس گذرنامه ای هم وجود نداره . دستم بازه ولی غیر از خاروندن سرم کار دیگری ندارم چون کمی گیج شدم. به انتهای جاده ای میرسم که شخصی منتظر ایستاده . جلوی پایش به زمین می افتم و با ناله می‌گویم که ماجرا چیست و اینچنین نقل میکنم که؛ . جان خودم اینها منو اشتباهی گرفتند . من واسه اون خونه نبودم . همه چی از روز قبلش آغاز شد و منو دعوت کردند به اونجا . چون توی شهر با یه خودروی لوکس مواجه شدم و راننده اش یه پسر جوان بود که نصف صورتش سوخته بود . بهم گفت که توی شهر غریبه . لهجه ای عجیب داشت و زورکی فارسی حرف میزد و دنبال مشروبات الکلی بود . منم دوبل قیمت مشروب ازش پول گرفتم و رفتم یه پلاستیک فریزر عرق سگی خریدم سی هزار تومان و ریختم با سورنگ توی شیشه ی خالی ویسکی جین وان jin1 و آوردم دادم بهش و ازش ۴۰۰ هزار تومن گرفتم . و منو دعوت کرد خونه اش . شب مشروب رو لب هم نزد و گذاشت رفت . و من موندم و اون خونه ی خفن . صبح شد که تلفن خونه زنگ زد و جواب دادم و منو تهدید کردن و من هم وقتی شنیدم قراره به خونه یورش بیارن فلنگ رو بستم ولی دقیق دو کوچه بالاتر یک استیشن ترمز زد و سرم رو کردن توی گونی و دستمو بستن و آوردن خدمت شما . .... ببینید من پولم جیب اون یکی شلوارم جا مونده و ۳۶۰ هزار تومن مافوق تفاوت و گرونفروشی مشروب رو اونجا جا گذاشتم و اگر منو یه توک پا برگردونید مجدد به رشت میتونم انجام وظیفه کنم و از شرمندگی شما در بیام .
اینها رو به اون مرد قوی هیکل و کت شلوار مشکی پوش گفتم که شب توی اون جزیره عینک دودی زده بود و مثل یه مجسمه بی روح و بی حرکت و بی واکنش بود و زول زده بود یه نقطه ی ثابت و جلوی درب ایستاده بود . عاقبت فهمیدم که اون هیچکاره ست. انگار نقش نگهبان یا محافظ رو داشت . و کسی به زبان انگلیسی چیزی گفت و من فهمیدم چون چیزی شبیه به این بود که گفته باشه come on here. Here you are. . Well come to ghampet. هری یو آر ، کامان هی اِر . ویل کام تو قامپت؟ یعنی چی . این داره میگه بیا اینجا و بفرما اینجا . خوش آمدی به قامپت . آخه قامپت دیگه کجاست؟... ما توی شهر خودمون به شکلات شکر قندی میگیم قامپت. ولی این جزیره اسمش قامپت هست . میرم داخل و منو به یک ویلا میبرن و کلیدش رو میدن به من صبح از خواب پا میشم و میفهمم جزیره ی بزرگی نیست و نهایتن اندازه ی شهر رامسر هست . و خیابان هاش سرجمع ده تاست . ولی حجاب بی حجاب . روز اول بهم یه ماشین کوپه دادند . و سوییچ عجیب غریب . دو روز طول کشید تا کشف کنم درب خودرو رو چطور باز کنم و ازش پیاده بشم . و از سر ناچاری خودمو خیس کرده بودم . به این نتیجه رسیدم که توی جزیره ی استوایی میبایست به من کروکی می‌دادند نه کوپه . بگذریم . چه خوب شد که منو اشتباهی دزدیدند. کمی گذشت و بهم هیچ آذوقه و پولی ندادن . هیچ خط ارتباطی وچود نداشت . و هیچ کس فارسی بلد نبود حتی گیلکی هم بلد نبودند چه برسه به گویش رشتی . خلاصه با زبان اشاره حرف میزدم . و منتها وقتی دیدم منو فراموش کردند و دارم از گرسنگی میمیرم به این نتیجه رسیدم که تا باک خودروی من خالی نشده باید باهاش کسب رزق و روزی کنم از نوع هلال . چون ممکنه هرجایی دوربین کار گذاشته باشند و منو تحت نظر داشته باشند . پس ادای بچه مثبت ها رو در آوردم و موفق شدم در مسیر طولانی و چهار کیلومتری یک زاویه ی شیب دار سمت بالای جزیره یک مسافر توی راهی رو سوار کنم . طرف با زبان عجیبی حرف میزد و هی بهش گوشزد کردم که من نفهمم. یعنی نفهم که هستم ولی همزمان من نمی فهمم . . پس الکی ور ور نکنه . خلاصه تمام مسیر سر بالایی بود و چراغ بنزین روشن خلاصه شانس آوردم که تا نوک مرتفع و انتهای دوربرگردان مسیر بنزین دوام آورد. و اون هم یه اسکناس بهم داد و چیزهایی گفت و پیاده شد . من بی بنزین بودم ولی خیالم راحت بود چون تمام مسیر سرپایینی بود و کافی بود خلاص کنم و سور بخورم بیام تمام چهار کیلومتر رو پایین . داشتم به نوشته های عجیب غریب اسکناس توجه میکردم شاید بفهمم کجام . و همزمان خیلی گرسنه ام بود . خلاصه از شانس خوب متوجه شدم که اون شخص با یک پزشک و روپوش سفید و ماسک جراحی بر صورت دارد میاد سمت ماشین . فهمیدم خطر ناک و ریسکی هست و باید جیم بشم . ولی هرچی استارت زدم روشن نشد که نشد . و خوشبختانه اونها قصد بوی نداشتن و اومدند و سوار کوپه شدند . و طرف پزشک بود و فهمیدم انگلیسی بلده و گفت که دکتر فلانی هست . و منم خوشحال که یه آدم درست حسابی پیدا شد تا من بتونم تلاش کنم بلکه گیلکی یادش بدم و بعد بگم بخش که ماجرا چیه . و منو اشتباهی ربودند . البته گمان کنم بهتر باشه خودم زبان اونها رو یاد بگیرم تا اینکه به اونها گیلکی یاد بدم . خلاصه ماشین افتاد توی سرازیری و اوایل سرعت کم بود و به مرور سرعت رقت بالا و فهمیدم این خودرو دو گانه ست . یعنی بنزین سوز و هم اینکه الکتریکی چون توی سراشیبی چراغ ها روشن شد و نوشت موتور الکتریکی فول شارژ شده . خلاصه شانسی روشن کردم . و خوشحال و شاد اومدم پایین . و دوباره یه اسکناس گرفتم . و شد دوتا . البته احساس امنیت و آسایش هم کمی پیدا کردم چون بالاخره تونسته بودم با دو تا آدم معاشرت کنم . و از لاک تنهایی در بیام . . مدتی گذشت و یکبار کسی اومد و به من یه گوشی موبایل داد . که دگمه نداشت . شبیه بیسیم بود بیشتر . و اون شخص رفت و یخچال رو باز کرد و از محتوای درونش عکسایی گرفت و چیزهایی یادداشت کرد به گمانم یکایک میوه ها رو وزن کرد و درون کاغذ نوشت . و وقتی به دبه ی چهارلیتری کشمش و دستگاه تقطیری که بزحمت سرهم کرده بودم رسید شوکه شد و با یه تماس کلی مامور با شلوارک و عینک دودی رسیدند و خیال می‌کردند بمب ساختم ولی بعد قسم خوردم که قصد داشتم سرکه درست کنم و اصلا با مشروب ذاتا مخالفم به جان آقای پابوزگره . اگه دروغ بگم فوگوردسته بمیرم. (برعکس بمیرم) . اونا که نمی‌فهمیدند من چی میگم . خنده ای کردند و رفتند . مدتی بعد زدم توی خط فروش مشروب .
البته مشتری نداشتم و فقط یه نفر بود که میگفت و تکرار می‌کرد: آی ام اوکی . یو اوکی؟..
و منم میگفتم . من هستم ، تو کِی؟.... اونم بی اونکه بفهمه سرکارش گذاشتم میگفت اوکی...
خلاصه انداختمش توی مشروب . و دائم الخمر شد و از اونجایی که بت خودروی کوپه ی من از سر مستی توی دره سقوط کرده بود و فوت شده بود براش حجله ساختم ولی بخاطر اتصال برق لامپ های رنگی هجله و چلچراغ ، آتش سوزی رخ داد و من که هول شده بودن و توی دل سیاه شب و تاریکی دور آتیش مبچرخیدم که چه خاکی توی سرم بریزم با یورش پلیس جزیره مواجه و به جرم انجام مراسم شیطان پرستی دستگیر شدم . توی دادگاه که داخل خونه ی یک شخص میر در جزیره برگزار می‌شد بهشون با انگلیسی دست و پا شکسته گفتم که وکیل میخوام . ولی اونها از دستم شاکی نبودند و بلکه می‌خواستند بدونند چطور با کشمش مایه آی تولید میکنم که میشه ازش بعنوان سوخت خودرو استفاده کرد . و هم باهاش وسایل رو ضد عفونی کرد و هم اینکه از سرکه قدرت پاک کنندگی بیشتری داره و هم اینکه قابل نوشیدن هست و هم برای سنگ کلیه خوبه . ولی من کتمان کردم و گفتم اسلام گفته که حرامه من فقط برای مصارف پزشکی و یا بعنوان سوخت ازش استفاده میکنم ولی اگر اونها قصد دارند بخورند و بنوشند گناهش گردن خودشونه . . 
عاقبت فهمیدم که این ابله ها خیال کردن چهارلیتری مشروب پشت کوپه که داده بودم به اون خدابیامرز بعنوان سوخت خودرو قرار بوده استفاده بشه. دیگه نمیدونند که یارو دائم الخمر بوده و افتاده با ماشینم توی دره . خلاصه از اونجایی که هیچ وارثی نداشت تمام اموالش به من رسید خونه اش مرکز جزیره بود و اونحا برام ارزش بیشتری قائل بودند چون خیال می‌کردند مشکل سوخت خودروهای جزیره به لطف من حل شده . البته بیراه هم نمی‌گفتند چون فهمیدم توی پمپ بنزین جزیره فقط عرق کشمش میریزن توی باک خودرو ها و حتی سوخت مورد نیاز برای پخت و پز و گرما رو از همین منبع تامین می‌کنند ولی اونها بلد نبودند کیفیت عرق سگی شمال رو پایین بیارند . و تقطیر اونها ناقص بود و ریزه کاری هاش رو بلد نبودن . اونها دست به دامن من شدند و من شدم رئیس یه تشکیلات بزرگ . با کلی زیر دست . . کم کم داشت باورم می‌شد که آدم مهمی هستم تا اینکه تصادفی چشمم افتاد به یک ایرانی یهودی معروف . اون منو نمیشناخت ولی من خوب میشناختمش . پروفسور ابراهیم ویکتوری . زمانی ریاست ناسا را بر عهده داشت ولی الان از اون جلال و جبلوت افتاده بود و نالان و درمانده بنظر می‌رسید . وقتی فهمید ایرانی ام تعجب نکرد و گفت از قبل میدونسته و بارها تلاش کرده بوده تا بهش اجازه بدن بیاد منو ببینه و از من کمک بگیره . ولی بهش نوبت دیوار واسه شش سال بعد رسیده بوده . من گیج که بودم گیج تر شدم . اون از من میخواست که آزادش کنم تا برگرده شهر و دیار خودش . ولی من خودم اینجا اسیرم . من که اختیاری از خودم ندارم . اون از من می‌پرسید که ماجرا چیه و من از اون . جفت مون راجع به هم مشکوک و مردد بودیم . انگاری داره دروغ میگه و خبر داره که ماجرا چیه . مگه میشه رئیس ناسا ندونه . .. . آخرش به محض ورود منشی به دفتر متوجه شدم پروفسور شروع کرد به تعویض کیسه ی سطل زباله ی توی دفتر . ازش گرفتم و گفتم تو چرا داری اینکار رو میکنی؟ مگه نیروی خدمات نداریم که پروفسور مملکت داره سطل اشِغال رو خالی میکنه . بعد توی لیست کارکنان نگاه کردم دیدم شماره کارمندی سیزده مربوط به خدمات هست و دستور دادم صداش کنند . و پروفسور همش می اومد جلو و میگفت : امر بفرمایید گفتم با شما نیستم . پروفسور دخالت نکن بزار گربه رو دم هجله بکشم . تا بفهمند یه من ماست چقدر کره داره آخرش فهمیدم شماره سیزده خود پروفسور هست .
و گیج تر شدم بعد فهمیدم واقعا کم سوادتر از پروفسور توی جزیره وجود نداره . و فقط منم . منم که خب اشتباهی دزدیدند و آوردند . برام پرسش پیش اومد. پروفسور اینها چرا هزار تا دانشمند رو کنار هم جم کردند؟.. ماجرا چیه؟... پروفسور رو هم مثل من دزدیده بودند . اونم با مردی با صورت نیمه سوخته مواجه شده بود خلاصه یکروز و دقیقا در هفتادمین روز سکونت در جزیره بود که گوشی بی دگمه و شبیه بیسیم زنگ خورد . و بلد نبودم چطور جواب بدم . ولی پروفسور که شده بودم رفیق پاکار من و همیشه کنارم بود بهم یاد داد که باید دریچه اش رو باز کنم و داخلش صد تا دگمه داره خلاصه جواب دادم و کسی فارسی گفت که ؛ شما موفق شدید یک اجتماع را متحد و برای مشکلات سوخت و کمبود مواد ضد عفونی کننده در جزیره یک تشکیلات راه بیاندازی . و تبریک میگم که برای تهیه ی آذوقه و کمبود مایحتاج زندگی هرگز از گوشی استفاده نکردید و دگمه ی قرمز و اس او اس و کمک رو نفشردید، شما نیز به جلسه ی ویژه ای دعوت هستید و عضو جدید هیات نجات help N J O پذیرفته شدید
من که خاستم توضیح بدم که تازه دگمه ی قرمز رو دیدم و اگر میدونستم تا الان هزار بار فشار داده بودمش ولی تماس قطع شد و روز موعود رسید من با کوپه ای که جدید ک با لطف تعویض یه تانکر مشروب با یکی از افراد درون جزیره خریده بودم به مکان مورد نظر رفتم .
ولی اینجا هیچکی با خودرو نیومده و با هواپیمای عمود پرواز و هلیکوپتر اومدند .
چهره‌ای آشنایی رو هم می‌شناسم. هفت نفر هستند . و با من میشیم هشت نفر . داخل سالن عجیبی میریم و یه صدایی عجیب و ماورایی پخش میشه و تصاویری جلوی چشمانمان اکران میشه و دمای کره ی زمین رو هرلحظه بالاتر از قبل نشون میده و افزایش جمعیت سبب انقراض بشریت میشه . و عاقبت دنبال راه حلی میشن . و خب استفاده از سوخت های غیر فسیلی یکی از راه هایی ست که منو بعنوان مدیرش انتخاب کردن و یک شریک در مدیریت این پروژه هست که اون از آمریکای جنوبی ست ک سر پروژه ی تهیه ی سوخت با استفاده از سویا کار میکنه و یک برزیلی نیز سر جداسازی هیدروژن از اکسیژن آب تا بعنوان سوخت استفاده بشه . و تیم جوانی هم سر استفاده از نور خورشید و بازتاب نور سمت مخزن نمک مایه و تبخیر آب برای و چرخش توربین برای تولید برق . تیمی بروی تهیه گاز از مدفوع انسانی و حیوانی . تیمی هم بروی تهیه سوخت با فعل و انفعالات شیمیایی درون مواد کمیاب طبیعی . و تیم تولید انرژی با استفاده از رادیواکتیو بدلیل کمبود بودجه منحل شد و ظاهرا تیم من بحاش روی کار اومد . و من موندم با باغهای رز انگور و کشمش . و زنبورها . و پرسنل .
از هشت نفر یک نفر و یک رشته بر این موارد اختصاص یافته ولی شایعاتی هست که یکی از شاخه های دیگه برسر کشتن انسانها با استفاده از ویروس جهش یافته ی عفونتی داره فعالیت میکنه که بشه توی هوا پخش بشه . و راحت ریه های انسان رو از بین ببره . اونها توی جزیره ی نزدیک به چین مشغولند و ما در جزیره ای در نزدیکی سواحل ایتالیا . نگرانم ما از اونها ببازیم و اونها زودتر ویروس رو طراحی کنن . تا بلکه با کم شدن جمعیت در جهان با استفاده از بیماری همه گیر سبب نجات زمین و آینده ی بشریت بشن . . اسم رئیس تیم اونها کوویدو اپدمی هست و شماره اش ۱۸ . پسرش هم هم اسم پدرش هست ولی شماره اش یکی بالاتره . . حتی برای بدست آوردن مشخصات و کد های ژنتیکی اقوام مختلف در جهان یه ایده ی ساده و بچگانه بکار بردند که متاسفانه جواب داده . اونها توی شبکه ی ماهواره ای تبلیغ کردند و گفتند تا با استفاده از یک گوش پاک کن بزاق خودتون رو به آدرس ما بفرستید تا بهتون اعلام کنیم اولین فرزندتان پسر خواهد بود یا که دختر . با چنین راهکار احمقانه ای تمام نسل جدید و سن های جوان در اقوام مختلف جهان کد های ژنتیکی خودشون رو با اشتیاق و از سر ساده لوحی به آدرس دفتر اونها پست کردند . تا اونها بتونن به این شیوه در تهیه و نمونه گیری کدهای ژنتیکی اقوام جهان در صرف زمان صرفه جویی کنند و از تیم تهیه سوخت برای خودروها پیشی بگیرند . می‌دانم که تا سال ۲۰۲۰ مهلت شان تمام خواهد شد و نگرانم . . لعنت بر این عرق سگی . اگر آن روز آن غریبه را ندیده بودم و سرش را کلاه نمی‌گذاشتم و برایش عرق سگی تهیه نکرده بودم اکنون اینجا نبودم و شاهد و مطلع از چنین وقایعی نمی‌شدم. حالا میفهمم که اسلام چرا می‌گوید عرق سگی هرام حرام هست . هیچ چیز این اسلام بی حکمت نیست . جان پروفسور اگر دروغ میگم فوگوردسته بمیرم .
پروفسور حواست رو جمع کن تازگی یه بازرس از مرکز فرستادن جزیره و بین ماهاست ، پس الکی از اسلام خوب بگو و تعریف تمجید کن و نماز بخون تا مبادا گزارشت بره بالا میفهمی که چی میگم .؟...
پروفسور نگاهی عاقل اندر صفی کرد و گفت ؛ ابله جان . من که یهودی ام چطوری انتظار داری چنین کنم اینجوری بیشعوری که سر از اینجا در آوردی دیگه . . احمق چطور نمیفهمی که بازرس هیات هشت نفره خود شخص منم . چقدر بیشعوری آخه تو مهدیار.......
- ۰۰/۱۲/۱۵