داستان نویسی

    پیرزن با قدم های لنگ لنگان سمت کوچه پس کوچه های تنگ و قدیمی میشتافت .

صدای جیغ و شیون از همه جای شهر آجرپوش  شنیده میشد .

عده ای جلوی درب چوبی خانه شان  آتش روشن کرده بودند و دود تمام زوایای شهر را مات و مبهم کرده بود.

  برخی درب های خانه شان را با تخته چوب های بلند با حالت ضرب دری  پلمپ کرده بودند ‌ . تا مبادا کسی به خانه شان پناه بیاورد.

 مردی  کودکش را در آغوش داشت و دستان ظریف کودک بی جان بود و در هوا تاب میخورد  ....    مردی دیگر  چهره اش را پشت دستار  سیاهی پوشانده بود   و  فقط چشمانش معلوم بود      او  گاری دو چرخ بزرگی را  پشت سرش می کشاند  و سر هر کوچه  چند جسد جدید  را پشت گاری میگذاشت  .  پیرزن هر چند قدم که پیشروی میکرد  مکثی مینمود  به پشت سرش هراسان نگاهی می انداخت    و  مجدد  با پای مریضش  به مسیرش ادامه میداد‌‌‌‌....

   شخصی دور تا دور حاشیه ی خانه اش  خاک آهک  می ریخت    دیگری  نمک  میریخت  و  کسی میگفت  که سمت محله ی  ساغرین  سازان    یک  حکیم و  پسرش  توانسته اند  داروی مناسب  را  کشف کنند .... 

کبری سوزنزن  زیر درخت پیر و کهن  بید   ایستاد و  عده ای نیز  خیره به او   ماندند    کسی ملتمسانه خطاب به کبری گفت ؛   

  کبری خانم  دستم به دامنت ....  ما چشم امیدمون  به  توست .....   تو  سالهاست که  تنها  همدم و   مونس  اهالی  محله ای  و بلدی  سوزن بزنی . خب  الان هم  یه آمپولی  چیزی   نسخه ای  دوایی    دارویی  بپیچ و ما رو  نجآت  بده  کبری خانم....  

دیگری گفت؛  چشم امیدمون به توست  کبری جان ....‌   تو  هم از ما با تجربه تری  و هم  سورنگ و سوزن  داری و بلدی  سوزن بزنی  .  خب چرا مثل همیشه  سوزن و سورنگ فلزی خودتو نمیاری تا توی ظرف اب جوش   استریل کنی و بهمون سوزن بزنی بلکه  نمیریم  ... 

 کبری ولی  درمانده  بود و  کاری از دستش بر نمی آمد ....  

جارچی  با فرا رسیدن سیاهی شب  شروع به  جار  زدن  کرد  و  تمام  اهالی محله ی ضرب  را   سر پل  رودخانه ی  زرجوب   گرد هم آورد  .... 

کبری به جمعیت  شرح داد و گفت که  دوای دردشان  کشف شده  و   درون محله ی همسایه  و انسوی رودخانه ی زر    موجود است .     محله های دیگر هم  دوای  نجات دهنده را از  حکیمباشی و عطاری محله ی ساغر   خریدن  و  نجات پیدا کردن .... 

   ریش سفید و  بزرگ محله ی ضرب  با تن پوش غیر بومی و ابا  و عمامه اش  پیش امد  و   میکروفون را  از  کبری آمپولزن   گرفت  

    کاغذی  در دست سالمش بود  و هراز گاه  نگاهی به ان می انداخت  تا  یادش بماند  چه مطالبی را  میخواهد بگوید ...

او که  نام فامیلی اش   رهبری  بود  گفت ؛  

    خریدن دوا  و  داروی  عطاری محله ی  ساغر   ممنوع 

     ارتباط با حکیمباشی  محله ی ساغر  ممنوع 

       تهیه نوش دارو   از  محلات ساغر  اکیدا  ممنوع 

    کسی پرسید  خب  ما  چه  کنیم  پس  ای  پیر فرزانه....   دستمان به دامنت     تو  تنها  فرد  بزرگ و با تجربه ای    پس  راه نجاتی  بهمون نشون بده .‌‌‌‌.

   نگاهی به  کاغذ  درون  دستش انداخت   و  گفت ؛ 

    پیشنهاد  میکنم   که  آیه های  هفتم تا   شصت و ششم    از  سوره ی  بقره  را  بخوانید    همچنین   دعای  فرج  هم  مششکل گشاست     و  خب  این  درد و   مریضی  چیز  وحشتناکی  نیست    ما  از این بدتر  هم   داشته ایم در محله ی ضرب   و حتی هم اکنون هم  داریم .  پس  با  توکل  به  خدا   و     خواندن  دعا  و  سوره ی  بقره  و همچنین  چهار قل  و آیهّ الکرسی  و  سوره ی حمد و  توحید     و کوثر   میتونید از سد این مشکل  بربیاید..... 

محله ی  ساغر  خودش  متهم هست که این بیماری رو  خودشون  تولید کردن .  

خب اگر  حکیم باشی و عطاری محله ی ساغر  بلد هست  داروی  درمان  این  درد را  درست کند   چه دلیلی دارد  بخواهد به ما بفروششد؟  محله ی ساغر   دشمن  ما  و   افکار و عقاید و مذهب  ماست .  اونها قصد دارند  امت  مذهب  ما  رو   با  داروی خودشون  از بین ببرند .  

اولویت  محله ی ما   صدور   مذهب  خودمون  به  محلات  دیگر است  .   فراموش نکنید   که چهل تقویم قبل   اهالی این محله  چگونه  کودتا  کردند  و  توانستند  داروغه  و  کتخدا   را   فراری بدهند    و   انقلاب  کنند .   چه  زخمهایی  که خوردند اهالی این محل تا   این  انقلاب با خون پاکشون ابیاری بشه ‌  . ما اولویت مهمی داریم  و اون هم  صدور این انقلاب به محلات دیگر  و حتی  شهر های  دورتر  هست .   خبر مهم  و  خوشی  دارم   براتون .   خبر رسیده  که  دو  تن از اهالی  شوره زار  سمت  شهر آفریقا     تغییر  مذهب دادند و  به مذهب ما   روی آوردند .     که  جای  خرسندی  افتخار است